Why…does it hurt this much…

Sigliwa

Narinig kong muli ang tinig mo
Hindi pa rin siya nagbabago,
Tulad pa rin siya ng dati
Nang huling magniig ating mga kaluluwa:
Malamyos pa rin, walang ‘sing tamis
Tulad ng banayad na ihip ng hangin
Sa dalampasigan, tulad ng tunog ng alon
Tuwing nakikipagniig sa pampang…

Agad kong naisip ang mga mata mo
Anaki’y bituin sa payapang kalangitan.
Sa malamig, malungkot, maligayang
Mga gabi ng buwan ng Disyembre
Mga matang madalas kong titigan noon;
Mga matang nagtatago ng lihim
Na pagkaminsa’y hindi ko mawari, matunton
Kahima’t bukas na aklat ang buhay mo.

Bakit nga kaya? Kahit na lumipas na
Ang libong sandali, tila mga kasasay
Na babalik sa pugad tuwing dapithapon
Ang mga alaala mong madalas nagpapakirot
Sa puso kong halos ayaw nang tumibok—
Parang mga larawang nagsabit sa dingding
Ang mga gunitang nakapagpapamanhid
sa kaluluwa at sa espiritung ayaw manahimik
Dahil laging ibig maglimayon,
Libutin ang dating mga…

View original post 234 more words