31 October 2011, Halloween na nga eh, pero ang kaibhan nito habang ang karamihan ng mga empleyado walang pasok, ako ito… nag aayos papasok nang office (at 5:00PM) start na kasi ng night shift ko ulit.
Habang nagsasandok ako nang makakain ko for breakfast (Phoenix, Arizona ang timezone ko!
) . Napansin ko yung ampalaya… sabi ko sa ate ko… “Kelan pa nagkaron nang ampalaya sa chopseuy?!” Hahaha later ko lang narealize, hindi pala chopsuey ang ulam kundi kalabasa(na ang tingin ko kanina eh carrots) at ampalaya…wahahaha (ano raw?!?). Okay tuloy na po tayo, 7PM na ako nakaalis ng bahay, as usual sukbit ang bag kong cute (sabi ko lang) at ang paying kong BIG (malaki naman talaga kasi) with matching headphones na naksabit sa leeg. Wonder maaga ka ata ngayon umalis para pumasok… 11 start ng shift pero eto ako papaunta na ng opisina, gusto ko sana kasi may maabutang tao sa office lam mo na 31 ngayon…at mahilig akong takutin ang sarili ko. Alas… pag dating ko nang office waaaaa wala nang tao nakauwi na sila huhuhu… binuksan ko agad PC ko at tinext ko si Rhea (my shift buddy) na pumasok na at nasa office na ako. Nilakasan ko talaga yung speaker so as to ward off any potential ‘d anothers’ na manggugulo sa akin hehe.
Wala namang kakaiba at nakakapanindig balahibong pangyayari sa amin during my shift… excited lang ako sa takutan hahaha, kaya ganun. Ayaw ko lang makarainig uli nang nag huhumm sa cubicle nang Men’s Room, na wala namang tao 
. At 7AM, umalis na kami nang office na parang wala lang (pero sa totoo lang ang bagal nang oras 
work work work…). On my way home, umaambon sa Commonwealth Avenue, habang busyng busy ako sa pagsasara nang bintana ko (oo na naka ordinary lang ako para makatipid
) yung mga kasakayan ko nakatingin lahat sa left side
, natural lang nahila na rin ung ulo ko pakaliwa (to the left to the left) and boy I saw the brightest rainbow I’ve ever seen in my life 
(exagg!!!). Hindi mapigilan ang ngiti na sumilay sa mga labi ko (naks!) , nakakagaan nang loob eh, ngayon lang ulit ako nakakita ng rainbow. Ayun ayun ang something special sa araw ko ngayon… somewhere over the rainbow. Hehehe. So hanggang dito na lang muna. Till next episode…hehehe Ciao!
The Muddled Corner 